- θεοπαγής
- θεοπαγής, -ες (Μ)ο θεμελιωμένος από τον θεό.[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -παγής (< πήγνυμι), πρβλ. συμ-παγής, υδρο-παγής].
Dictionary of Greek. 2013.
θεοπαγής
Look at other dictionaries:
θεο- — (AM θεο ) πρώτο συνθετικό πολλών λέξεων τής ελληνικής που έχουν την έννοια ότι αυτό που δηλώνεται από το δεύτερο συνθετικό γίνεται από τον θεό (ή τους θεούς) ή για χάρη τού θεού ή έχει ως αντικείμενο τον θεό («θεόδμητος», «θεοσεβής», «θεόφρων»)… … Dictionary of Greek
